Poranek

-
Obudziłam się o 7. Sobota. Spojrzałam w stronę okna. Słońce. Już połowa października, a wciąż tak pięknie. Jeszcze mgła. Wstałam i ze szklanką wody wyszłam na balkon. Zimno. Czego możnaby się spodziewać o tej porze roku. Przyjemnie popatrzeć na żółknące liście zatopione w słońcu. Szum miasta, ale nie zakłóca mi śpiewu ptaków. Pełno ptakow, prawie wiosna. Lecz wciąż zimno, więc założyłam szlafrok.
Jak wspaniale jest wstać i nie musieć nic. W spokoju wypić te wodę i zastanowić się co zjeść na sniadanie.
Tak po prostu czuję się dziś szczęśliwa.
Stoję tak i marznę, choć jest mi tak przyjemnie. Patrzę gdzieś w dal, chociaż mi mgła przesłania. Krzyż jeszcze widać, wieży już nie. Jakby jej nigdy tam nie było. Mgła świetnie udaje niebo. Czuję jak wszystko budzi się do życia, a to przecież jesień. Kocham taką jesień. Czas na śniadanie.
Dodaj napis

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Jestem tchórzem

-
No niestety. Jestem tchórzem. Nie chce i nigdy nie chcialam. Ale jestem. Co prawda jest kilka decyzji, gdzie mogę powiedzieć, że zaryzykowałam. Ale byłam młodsza, jeszcze mogłam ryzykować. A teraz? Teraz już jestem... W sumie nadal młoda, lecz już nie tak. Nie taka młoda żeby ryzykować. Minął termin przydatności na ryzyko? Nie ma czegoś takiego. Na ryzyko nigdy nie powinniśmy być za starzy. Jednak ja... Jestem już tchórzem... Niby bym chciala, lecz się boje. Jednego dnia jestem przekonana - tak zrobię to! Na pewno! Nie mam nic do stracenia. Owszem mogę stracić czas i pieniądze. Ale zyskam doświadczenie. Przecież nie żałuję żadnej decyzji dotychczas. Za to żałuję, że wiele decyzji podjęłam za późno. Przecież nigdy nie jest za późno, dopiero tak mówiłam... jestem takim tchórzem. Mam żal do siebie. Nie chce być tchórzem! Ale jednak coś mnie blokuje... Sama siebie blokuje... Brak mi wiary, chociaż tak bardzo chcę wierzyć. Jestem szczęśliwa. Ale mogłabym przecież zdobywać chmury! I gory! I
Czytaj więcej

Strach przed porażką, czyli największa blokada ludzkości.

-
Obraz
A co by było gdyby człowiek się nie bał i robił to co tylko przyjdzie mu na myśl. Ileż na świecie byłoby szczęśliwych ludzi. Ludzi którzy robią to o czym marzą. I są w tym świetni, bo się spełniają, nikt nie zmusza ich do pracy, bo praca to ich pasja. Chociaż tak na prawdę nie dałoby rady tak funkcjonować. Nie miałby kto wykonywać tej czarnej roboty. Ale prawda jest też taka, że więcej byłoby ludzi z powołaniem. Na pewno znasz kogoś kto jest w czymś świetny, ale nie zajmuje się tym zawodowo. Tylko dlatego, że pewnego dnia stwierdził że lepszy wróbel w garści niż gołąb na dachu i zamiast zostać świetnym (tu wstaw swój wymarzony zawód) został (tu wstaw pierwszą lepszą pracę, która akurat się trafiła i tak już od 20 pracuje...). Ale czemu tak jest, że człowiek czasem nawet boi się marzyć. Od razu stwierdza, że nie uda mu się tego osiągnąć. Czasem najdzie go myśl "a może jednak warto spróbować". Aby zaraz z tyłu głowy usłyszeć "a co jeśli Twój pomysł nie wypali, nikt nie
Czytaj więcej

Chciałabym być mądra

-
Zaczynam żyć świadomie. Cieszę się, bo poznaje coraz więcej mądrych ludzi, których chce słuchać i dzięki którym uświadomiłam sobie własną niewiedzę. Mało wiem. Zauważam braki w wiedzy podstawowej, w szczególności w historii. Nie chce nikogo za to obwiniać, choć tak byłoby najłatwiej. Powiedzieć "to przez te nauczycielki, przez tyle lat nie było żadnej, która umiałaby zaciekawić historią". A uczyłam się dużo. Nigdy nie mogłam połączyć faktów, nazwisk i miejsc. Jakby historia się ze sobą nie łączyła. Głównym problemem jest zły sposób nauki. To bardzo ważne. Moja nauka w podstawówce wyglądała tak, że czytałam książkę, robiłam streszczenie z tego co przeczytałam, a następnie uczyłam się niemal na pamięć jak wiersza tego co zapisałam. Jeśli nauczycielka mnie zapytała to recytowałam wszystko i było w porządku. Gorzej jeśli w międzyczasie zadała jakieś pytanie... Oczywiście do sprawdzianu za kilka tygodni już nie pamiętałam nic, trzeba było uczyć się od nowa. I to był problem. Bo i
Czytaj więcej